Uganuće gležnja ozljeda je ligamentarnog sustava te je ujedno i jedna od najučestalijih sportskih ozljeda. Najčešće se događa inverzijom stopala u položaj plantarne fleksije i inverzije. Do ozljeđivanja dolazi kod skoka na nogu drugog igrača, kod krivog doskoka na podlogu, kod brzih promjena smjera kretanja, itd. Postoje tri stupnja uganuća gležnja. Simptomi su bol, oteklina, hematom, hemoragija, gubitak opsega pokreta, gubitak funkcije, ovisno o stupnju. Uzimanjem detaljne anamneze i provođenjem određenih testova dolazi se do konačne dijagnoze. Kod liječenja važnu ulogu ima fizioterapijski proces koji se započinje fizioterapijskom procjenom po SOAP metodi (S-subjektivni pregled, O-objektivni p., A-analiza, P-plan terapije). SOAP metoda omogućuje praćenje promjena stanja, pregled svih postupaka koji se izvode kod pojedinca te učinkovitost. Objektivni pregled se provodi kroz opservaciju, palpaciju, primjenu mjernih postupaka i testova. Mjerni postupci i testovi koji se provode za uganuće gležnja su vizualno analogna skala (VAS) boli i numeričke skale boli (NPRS -Numeric Pain Rating Scale), mjere opsega pokreta, mjere cirkularnosti, manualni mišićni test (MMT) te upitnici za procjenu funkcionalnosti gležnja. Nakon procjene slijedi fizioterapijska intervencija koja se provodi na temelju postavljenih ciljeva. Kod uganuća gležnja intervenirati se može s raznim terapijskim vježbama (vježbe za održavanje i/ili povećanje opsega pokreta, vježbe za povećanje mišićne snage, vježbe istezanja, proprioceptivne vježbe), mobilizacijskim tehnikama, PNF-om (proprioceptivna neuromuskularna facilitacija), hidroterapijom, krioterapijom ((P)RICE), TENS-om (transkutana električna nervna stimulacija), interferentnim strujama, elektromagnetskom terapijom, Kinesio Tapingo. Važno je pojedinca educirati i metodama prevencije smanjiti rizik od ozljede ili od ponovnog ozljeđivanja. Također, izradom programa za poboljšanje fizičkih sposobnosti je moguće smanjiti rizik od ozljede.