Cerebralna paraliza (CP) je najčešći uzrok težih neuromotornih odstupanja u djece, a predstavlja klinički entitet koji označava skupinu neprogresivnih, no često promjenjivih motoričkih poremećaja uzrokovanih razvojnim poremećajem ili oštećenjem mozga u ranom stadiju razvoja djeteta (1). Prema Europskoj mreži registra djece sa cerebralnom paralizom ( SCPE- Surveillance of cerebral palsy in Europe) temeljna klasifikacija cerebralne paralize sastoji se od bazičnih neuroloških simptoma, pa tako postoji spastični, diskinetski i ataksični oblik. SCPE prema prikupljenim podacima navodi da bilateralni spastični tip čini 60% svih tipova cerebralne paralize, unilateralni spastični tip cerebralne paralize čini 30%, diskinetski 6%, a ataksični 4%. Uz osnovne simptome svakog tipa cerebralne paralize, često su pridružena i blaža ili teža neurološka odstupanja kao što su poremećaj vida, sluha, govora, poremećaji osjeta i percepcije, epilepsija, intelektualni deficiti, poremećaji ponašanja, a sekundarno nastaju mišićno-koštani problemi (4, 5).Cilj ovog rada bio je prikazati značaj fizioterapije kod djece sa cerebralnom paralizom, s pojačanim fokusom na bilateralni spastični tip cerebralne paralize. U fizioterapijskoj procjeni uz uobičajene metode, koriste se mnogi specifični testovi i mjerenja. Na temelju procjene, planira se daljnji tijek terapije individualno za svakog pojedinca, a neke od najčešćih metoda intervencije su: neurorazvojna terapija prema Bobathu, Vojta terapija, Halliwick te mnoge druge dodatne metode. U radu je također prikazan tijek fizioterapijske procjene i intervencije kod djeteta sa spastičnim bilateralnim tipom cerebralne paralize. Prikazan je slučaj djeteta sa navedenom dijagnozom u dobi od 5 godina. U svrhu izrade rada pretraženi su izvori baza podataka, zbog uvida u učinkovitost fizioterapije kod navedene teme.