Kralježnica kao temeljni dio kostura ima ulogu povezivanja kostiju glave, trupa i udova te održavanje uspravnog stava tijela. Grade ju 33 – 34 kralješka između kojih su smješteni intervertebralni diskovi čija je uloga apsorpcija dinamičkih i statičkih opterećenja na kralježnicu. Lumbosakralni sindrom je dosta česta dijagnoza današnjice veoma raznovrsne etiologije. Razlikujemo širok spektar simptoma dok je najčešći bol sa širenjem u donje ekstremitete zbog kompresije živčanih korijenova. Bol ovisno o trajanju može biti akutna, subakutna i kronična. Do tog stanja prvenstveno dolazi zbog degenerativnih promjena na intervertebralnom disku te posljedično nastupa hernija diska kroz četiri stupnja. Kroz gradaciju stupnjeva dolazi do sve izraženijih i kritičnijih simptoma. Naime, bolest može nastupiti postepeno što je češće u starije populacije ili naglo u mlađe populacije. Fizioterapijsku procjenu se provodi po SOAP modelu što znači da obuhvaća subjektivni i objektivni pregled, antropometrijska mjerenja i plan fizioterapije. Nakon što kvalitetnije provedene procjene, pristupa se planiranju fizioterapijskog programa te samoj intervenciji. Kod osoba sa lumbosakralnim sindromom se primjenjuju različiti tretmani. Najbitnija sastavnica fizioterapijske intervencije su terapijske vježbe zbog aktivne uključenosti pacijenta u njihovo izvođenje što uvelike pridonosi ponovnom uspostavljanju balansa između struktura kralježnice. Važno je educirati pacijenta o pravilnom izvođenju vježbi radi njegovog daljnjeg samostalnog vježbanja. Nadalje, veliku zastupljenost imaju manualne tehnike kao što su McKenzie koncept i Kaltenborn koncept. McKenzie koncept se bazira na fizioterapiji samog intervertebralnog diska, a Kaltenborn kocept na joint play-u prilikom čega fizioterapeut koristi translatorne pokrete. Razne benefite kod lumbosakralnog sindroma pruža i masaža koja prvenstveno djeluje relaksirajuće na napetu muskulaturu. Kod izrazito teških slučajeva jedini neoperativni zahvat koji ima veoma veliku učinkovitost je trakcija kralježnice prilikom koje uveliko dolazi do osjećaja olakšanja i oslobađanja pritiska na živce. Uz sve navedene metode se primjenjuju fizikalni čimbenici kao što su elektroterapija, termoterapija i terapijski laser. Jedni od glavnih ciljeva fizioterapijskih intervencija su smanjivanje boli, poboljšanje funkcije, povećanje pokretljivosti te povratak aktivnostima svakodnevnog života.