Hepatitis E zarazna je virusna bolest koja, kao i ostali virusi hepatitisa (A, B, C, D) uzrokuje bolest jetre. Virus hepatitisa E (HEV) ima osam genotipova, od kojih se HEV-1 i HEV-2 izoliraju kod pacijenata u zemljama u razvoju gdje se ta bolest obično prenosi fekooralno. HEV-3 i HEV-4 pojavljuju se u razvijenim zemljama svijeta gdje konzumacija nedovoljno termički obrađenog mesa može neke dovesti do oboljenja. Zaražene osobe u većini slučajeva ne razviju simptome, a u slučaju simptomatske bolesti ona prolazi bez specifičnog liječenja. Bolesnici iz rizičnih skupina kao što su imunokomprimitirani (bolesnici na imunosupresivnoj terapiji nakon transplantacije) mogu razviti kronični oblik, dok je kod trudnica uočena viša smrtnost, posebice u slučaju infekcije u trećem tromjesječju trudnoće. Za dijagnostiku hepatitisa E koriste se serološke i molekularne metode. Na području Hrvatske provedeno je više istraživanja prevalencije hepatitisa E. U seroepidemiološkim studijama uočene su značajne razlike u seroprevalenciji ovisno o populacijskoj skupini: 1,7% u trudnica; 5,6-7,1% u općoj populaciji; 15,1% u bolesnika s kroničnom bolesti jetre; 20,2% u dobrovoljnih darivatelja krvi; 24,4% u bolesnika nakon transplantacije jetre te 27,9% u bolesnika na hemodijalizi. U skupini profesionalno izloženih osoba, najviši je seropozitivitet dokazan u veterinara (15,2%) i lovaca (14,9%), dok je u šumarskih radnika sličan onom u općoj populaciji (6,5%). Uočene su i regionalne razlike te su seropozitivne osobe većinom bile iz kontinentalnih područja. Nadalje, dokazan je porast serozitiviteta s dobi. Visoka prevalencija HEV RNK dokazana je u domaćih (15,2-24,5%) i divljih svinja (11,5-31,1%). Filogenetska analiza sojeva dokazanih u ljudi i životinja te jednog soja iz žutogrlog miša dokazala je prisutnost zoonotskog genotipa HEV-3.