Rinolikvoreja je pojava prozirne, vodenaste sekrecije iz nosa (posebno iz pojedine nosnice). Uzroci rinolikvoreje mogu biti razliĉiti - moţe nastati kao posljedica traume (fraktura prednje lubanjske osnovice), kongenitalnih anomalija (menigoencefalokela - prolaps moţdanog tkiva i moţdanih ovojnica kroz defekt na bazi lubanje) i prethodnih operativnih zahvata. TakoĊer postoje i spontane rinolikvoreje zbog strukturnih anomalija paranazalnih sinusa i kostiju lubanje (lateralni zid sfenoidnog sinusa) i ĉesto se manifestiraju pri neotkrivenom benignom porastu intrakranijalnog tlaka. Dokazuje se pozitivnim testom na beta2 transverin. Za utvrĊivanje rinolikvoreja potrebno je snimiti kompjuteriziranu tomografiju (MSCT) nosne šupljine, paranazalnih sinusa i baze lubanje. Ako se ne utvrdi mjesto rinolikvoreje na MSCT-u tada bi trebalo uĉiniti nuklearnu magnetnu rezancu NMR cisternografiju. Nakon što se dokaţe rinolikvoreja i lokalizira se likvor pristupa se preoperativnoj obradi i kirurškom zbrinjavanju. Zbrinjavanje rinolikvoreje moţe biti inicijalno konzervativno (primarno u sluĉaju traumatskih likvoreja) i operativno, pri ĉemu se teţi endoskopskom pristupu zbog uspješnosti od 90% uz minimalni morbiditet. Bolesniku pristupa multidisciplinarni tim kojeg saĉinjava otorinolaringolog, neurokirurg, endokrinolog, anesteziolog, medicinska sestra. Perioperativna skrb obuhvaća preoperativnu, intraoperativnu i postoperativnu skrb za bolesnika. Tijekom preoperativne skrbi medicinska sestra bolesnika psihiĉki i fiziĉki priprema za operativni zahvat te tako pridonosi uspješnosti operativnog zahvata. Tijekom intraoperativne skrbi medicinska sestra instrumentarka asistira lijeĉniku u izvoĊenju zahvata. Postoperativna njega veoma je vaţna jer se bolesnik oporavlja nakon kiruškog zahvata. Zadatak medicinske sestre je da uviĊa i zbrinjava potrebe pacijenta.