Invaginacija se opisuje kao patološko stanje uvlačenja proksimalnog dijela crijeva u unutrašnjost distalnog crijeva zbog čega dolazi do opstrukcije. Najčešći oblik invaginacije je ileokolična invaginacija, te se većinom javlja kod djece i novorođenčadi, a rjeđe kod odraslih. Najčešći uzrok je u otprilike 90% slučajeva nepoznat. Prezentira se klasičnim trijasom simptoma: abdominalna bol, povraćanje i krvarenje iz rektuma. Primarna metoda dijagnoze je ultrazvuk abdomena, a ostale metode koje se manje primjenjuju su kompjuterizirana tomografija (CT), magnetska rezonanca (MR), radiografija, te irigografija barijem koja se prije smatrala zlatnim standardom u dijagnozi. Liječenje može biti neoperacijsko ili operacijsko. U većini slučajeva pristup je neoperacijski i predstavlja prvi izbor u liječenju invaginacije. Za neoperacijski zahvat može se koristiti zrak, tekućina ili barijeva klizma. Zahvat se odvija pod nadzorom ultrazvuka ili fluoroskopije. Ako su neoperacijske metode neuspješne ili je došlo do nekroze ili perforacije popraćene peritonitisom, liječenju se pristupa operacijskom dezinvaginacijom. Iako je inače akutna, zabilježeni su i slučajevi kronične invaginacije.