U ovom radu opisana je akutna distorzija gleţnja, kao najĉešća ozljeda gleţnja u nogometu. Cilj u radu je bio prikazati mehanizme nastanka ozljede gleţnja, prikazati kliniĉku sliku i provoĊenje kliniĉkih testova. Posebno je naglasak stavljen na protokole u rehabilitaciji i fizioterapijsku intervenciju. Kvalitetno uzeta anamneza i mehanizam nastanka ozljede nam je od velike vaţnosti jer nas usmjerava u dijagnosticiranju. Tu nam uvelike pomaţu ,,Ottawa“ kriteriji koji se koriste kako bi se utvrdila eventualna potreba za radiološkom dijagnostikom. Najĉešća ozljeda gleţnja je inverzijska distorzija. Posljediĉno tome ĉešće dolazi do lezija lateralnog ligamentarnog kompleksa. Everzijske distorzije prate lezije medijalnog ligamentarnog kompleksa odnosno deltoidnog ligamenta. Specifiĉnim kliniĉkim testovima, upitnicima za procjenu funkcionalnosti i ostalim objektivnim metodama procjene fizioterapeut dobiva uvid u stupanj ozljede. Klasificiranje distorzije postavljano je u tri stupnja. Od toga najblaţi stupanj predstavlja istegnuće ligamenata, drugi stupanj parcijalnu rupturu dok je treći stupanj potpuna ruptura praćena edemom i otokom zgloba te smanjenom funkcijom zgloba. Lijeĉenje distorzija najĉešće je konzervativno i zapoĉinjemo ga PRICER metodom. Operativno lijeĉenje indicirano je kod rekonstrukcija ligamenata. Sukladno fazama u rehabilitaciji poštuju se protokoli i progresija u kineziterapiji.