Početkom sedamdesetih godina nastaju prve jedinice intenzivnog liječenja (JIL). Počeci jedinica intenzivnog liječenja bili su u kirurškim „šok“ sobama iz kojih su se kasnije razvile samostalne jedinice pod vodstvom anesteziologa. Jedinica intenzivnog liječenja predstavlja specifično područje rada medicinske sestre. Sama opremljenost, organizacija JIL-a te skrb za vitalno ugrožene ili teško ozlijeđene bolesnike nosi svoje specifičnosti i stoga je rad medicinske sestre u JIL-u iznimno izazovan i zahtjevan. Specifičnosti zdravstvene njege vezane su uz pružanje 24-satnog nadzora, kontinuiranu dijagnostiku i prikupljanje podataka, stalnu procjenu i česte modifikacije plana njege. Rad u JIL-u zahtjeva kritičko promišljanje, osiguravanje adekvatne komunikacije s bolesnikom i obitelji uz poštivanje holističkog pristupa te suradnju s ostalim članovima tima. Osim toga, medicinske sestre u JIL-u susreću se sa specifičnim postupcima poput njege bolesnika na mehaničkoj ventilaciji, totalnoj parenteralnoj prehrani, torakalnoj drenaži ili bolesnika s povišenim intrakranijalnim tlakom i slično. Svaki od tih postupaka zahtjeva određeno znanje, stručnost i kompetentnost medicinske sestre u pristupu i provođenju zdravstvene njege. U ovom radu opisane su osnovne karakteristike jedinice intenzivnog liječenja vezane uz izgled, organizaciju i opremljenost jedinice, opisane su intervencije medicinske sestre u JIL-u te specifičnosti zdravstvene njege vezane uz zdravstvenu njegu bolesnika na mehaničkoj ventilaciji, torakalnoj drenaži, totalnoj parenteralnoj prehrani te bolesnika s povišenim intrakranijalnim tlakom.