Najčešći problemi s kojima se fizioterapeut susreće u području urogenitalnih disfunkcija su urinarna inkontinencija, fekalna inkontinencija, urogenitalni prolaps i seksualna disfunkcija. Urogenitalne disfunkcije nastaju zbog oštećenja ili slabljenja mišića zdjeličnog dna i pridruženih potpornih struktura (fascije i ligamenti). Etiološki faktori koji dovode do disfunkcije mišića zdjeličnog dna raznoliki su, a kategoriziraju se na predisponirajuće faktore, poticajne faktore i dekompenzirajuće faktore. Fizioterapijski pristup kod urogenitalne disfunkcije temelji se na procjeni i intervenciji. Za procjenu funkcije i snage mišića zdjeličnog dna primjenjuju se klinička opservacija, vaginalna palpacija, MMT, manometar, dinamometar, UZV, MR i EMG. Navedene metode procjene pomažu fizioterapeutu u postavljanju ciljeva i određivanju smjernica intervencije. Fizioterapijska intervencija usmjerena je na edukaciju pacijentica o pravilnoj kontrakciji i relaksaciji mišića zdjeličnog dna, na trening mišića zdjeličnog dna, biofeedback trening, elektroterapijske i magnetske procedure te uporabu pesara.Iako ne ugrožavaju život, urogenitalne disfunkcije zbog svoje učestalosti predstavljaju velik javnozdravstveni problem te u mnogim područjima narušavaju zdravlje i kvalitetu života pojedinca.