Kognitivni deficit nastaje oštećenjem jedne ili više temeljnih kognitivnih funkcija: pamćenja, orijentacije, rasuđivanja, jezika, pažnje i koncentracije. Ovisno o tome koje su funkcije oštećene, može doći do različitih oblika kognitivnih deficita. Kognitivni deficiti mogu se klasificirati s obzirom na to jesu li prirođeni ili stečeni, odnosno ovisno o tome radi li se o deficitima praćenima smanjenom budnošću ili deficitima koje karakterizira normalna budnost. U ovom je radu naglasak na stečenim demencijama koje karakterizira normalna budnost, od kojih se medicinske sestre u svojem radu najčešće susreću s demencijama, pri čemu je najčešća demencija Alzheimerova tipa. Kod njege bolesnika s kognitivnim deficitom provodi se cjelovit proces zdravstvene njege, koji se sastoji od prikupljanja podataka, sestrinskih dijagnoza, sestrinskih intervencija i evaluacije zdravstvene njege. U radu se prikazuju ključne sestrinske intervencije pri zbrinjavanju osoba sa stečenim kognitivnim deficitom i njihovi željeni ishodi u odnosu na utvrđene sestrinske dijagnoze: smanjenu mogućnost brige o sebi (hranjenje, održavanje osobne higijene, odijevanje i dotjerivanje, eliminacija, održavanje domaćinstva), visok rizik za pad, visok rizik za ozljede, smanjeno podnošenje napora, inkontinenciju, neupućenost, socijalnu izolaciju, smanjenu pokretljivost, lutanje. Posebno se izdvajaju sestrinske dijagnoze povezane s perceptivno kognitivnim funkcijama: otežana verbalna komunikacija, deficit pamćenja i teškoće rasuđivanja, s obzirom na to da je njihovo prepoznavanje neophodno u zbrinjavanju osoba s kognitivnim deficitom.