Aneurizme su abnormalna, lokalna proširenja arterijske stijenke. Najčešće mjesto nastanka aneurizme je na bifurkacijama, najviše u aorti, a nakon toga i u moždanim arterijama. U Willisovom arterijskom krugu u području prednje cirkulacije nastaje oko 90% aneurizmi, dok se preostalih 10% nalazi u području stražnje cirkulacije. Dijelovi prednje cirkulacije mozga su: prednja mozgovna arterija (cerebri anterior), prednja komunikantna arterija (arteria communicans anterior) te srednja mozgovna arterija (arteria cerebri media). Dijelimo ih u dvije skupine: prema izgledu i prema veličini. Prema izgledu razlikujemo: sakularne (vrećaste) koje su i najčešće, fuziformne (izduženog oblika) te disecirajuće koje su vrlo rijetke. Prema veličini aneurizme se dijele na: male, srednje, velike i gigantske. Češće su kod žena i kod osoba s nasljednim bolestima poremećaja sinteze vezivnih vlakana (Ehlers-Danlos sindrom). Rizični čimbenici su: hipertenzija, pušenje i pretjerana konzumacija alkohola. Etiologija uključuje traumu, iradijaciju, aterosklerozu, maligne bolesti, bolesti kolagena, infekcije i nasljeđe. Prema kliničkoj slici aneurizme se dijele na rupturirane i nerupturirane te na simptomatske i asimptomatske. Liječenje se može obavljati kirurški ili endovaskularnim pristupom, ovisno o procjeni stručnog tima (neurokirurg i interventni neuroradiolog). Za postavljanje dijagnoze koriste se radiološke pretrage kao što su CT angiografija (CTA), MR angiografija (MRA) i digitalna substrakcijska angiografija (DSA) koju se smatra „zlatnim standardom“. Aneurizme su uglavnom asimptomatske zbog čega se otkrivaju uglavnom slučajno. Simptomi počinju tek prilikom rupture, kada dolazi do subarahnoidalnog krvarenja (SAH). Neki od simptoma nerupturirane aneurizme su: jake glavobolje, smanjena oštrina vida, oftalmoplegija, zbog kompresije Ⅲ (n. ocolomotorius), Ⅳ (n. trochlearis), Ⅵ (n. abducens), poremećaji piramidalnog trakta.