Lumbalni bolni sindrom javlja se kao jedan od najučestalijih bolnih simptoma tijekom radnog vijeka čovjeka. Lumbalni bolni sindrom je uobičajen mišićno koštani simptom, a može biti akutni ili kronični. Uzrokuju ga razna bolna stanja i poremećaji koji utječu na lumbalnu kralježnicu. Lumbalni bolni sindrom jedan je od najčešćih razloga izbivanja s posla, te je zbog toga važan socijalno ekonomski čimbenik u današnjem svijetu. Fizioterapijska struka pokazala se je kao neizostavan faktor u liječenju. Preko svojih metoda kao što je SOAP model planirano i programski nudi rješenja za ovakvu vrstu zdravstvenog problema. U SOAP modelu bilježe se važni podaci i definiraju ciljevi koji moraju biti prilagođeni očekivanjima pacijenta, uključujući njegovu želju i motiviranost u ostvarivanju dugoročnih i kratkoročnih ciljeva. Fizioterapijske intervencije ostvaruju se kroz fizioterapijski plan, temeljen na željama i ciljevima pacijenta. Uzroci lumbalnog bolnog sindroma dijele se na mehaničke kao što su spondilolisteze, ili oštećenje intervertebralnog diska, zatim kongenitalne promjene, reumatske (reumatski artritis), upale (osteomijelitis, discitis...), metaboličke (osteoporoze) i mnoge druge. Sindrom hamstringsa, diskus hernija, fasetni sindrom su česta stanja koja mogu dovesti do pojave lumbalnog bolnog sindroma. Fizioterapeutu su na raspolaganju razni oblici fizioterapijske intervencije a jedna od učinkovitih je manualna terapija. Osnovni temelj manualne terapije leži u pokretu, aktivnom i pasivnom, te u procjeni „igre zgloba“. Igra zgloba je pojam kojim se označava translatorni pokret u zglobu. Pod manualnu terapiju spadaju koncepti i tehnike kao što su PNF, Kaltenborn/Evjenth pristup, McKenzie pristup, Mulligan koncept, Maitland tehnika, koncept neurodinamike i drugi.