Amputacija je vitalno indicirana te je planirana kod bolesnika koji je u uznapredovaloj fazi gangrene ili infekcije, kod onih kod kojih je indicirana hitna amputacija zbog teške ozljede ekstremiteta, te kod onih koji su ugroženi malignim tumorom i imaju teže malformacije. Kod amputacije potkoljenice podrazumijeva se rehabilitacija kroz predoperativnu, postoperativnu, predprotetičku i protetičku fazu rehabilitacije, kao i kroz fazu dugotrajnog kliničkog praćenja, od kojih je najvažnije spomenuti predoperativnu i postoperativnu fazu rehabilitacije. Predoperativna faza rehabilitacije važna je zbog pripreme bolesnika i njegove obitelji na amputaciju, dok je postoperativna faza ona koja podrazumijeva njegu bataljka, sprječavanje kontrakture, kao i pružanje psihološke podrške bolesniku i obitelji. Amputaciju potkoljenice moguće je provesti u 3 razine: dezartikulacija koljena, potkoljena (transtibijalna) amputacija i amputacija stopala, te ovisi o kliničkoj slici, općem stanju bolesnika, kao i o ostalim nalazima. Često je prisutna fantomska bol koja je nenociceptivna neuralgična bol amputiranog dijela ekstremiteta koja se liječi medikamentima i/ili nekim oblicima elektroanalgezije. Najčešća mjerenja koja se provode u fizioterapijskoj procjeni kod osoba s amputacijom su mjerenje obujma ekstremiteta, mjerenje opsega pokreta i testiranje mišićne snage (manualni mišićni test). Jedan od važnijih postupaka je bandažiranje bataljka kojim se reducira edem i hipotrofija, a pomaže pri oblikovanju bataljka koji se navikava na stalan pritisak u kontaktnom ležištu proteze. Sa transferom i vertikalizacijom važno je započeti što ranije kako bi bolesnik mogao jednako tako što ranije započeti hod sa štakama koje su jedan od najčešćih pomagala za kretanje. Njihovom se upotrebom poboljšava bolesnikova ravnoteža i povećava se površina opterećenja s obzirom da one rasterećuju bolesnikovu zdravu nogu.