Terorizam je u zadnjih desetak godina ostavio velike posljedice na psihološko stanje populacije i strukture društva ne samo u državi u kojoj se napad dogodio već globalno svojom ekspozicijom kroz razne medije poput vijesti i socijalnih mreža. Svojim djelovanjem i širenjem straha stvorio je psihološke posljedice koje su vidljive na pojedincima kao i u društvu kroz pojave simptoma psihijatrijskih poremećaja poput depresije, anksioznosti, pretraumatskog i posttraumatskog stresnog poremećaja. Pretraumatski stresni poremećaj nastaje kao posljedica izloženosti traumama bez direktnog dodira s njima poput gledanja vijesti o terorizmu te je sličan ali ne isti kao post-traumatski stresni poremećaj jer su simptomi više blagi te je njihova prisutnost uglavnom kraća. Emocija straha ima ključnu ulogu pri formaciji stresnih poremećaja te njezina konstantna prisutnost stvara psihološke ponekad i fizičke promjene na tijelu koje ostaju dugi niz godina ili zauvijek. Traumatična iskustva poput terorističkih napada stvaraju niz posljedica na pojedinca poput derealizacije, somatizacije, auto-destruktivnog ponašanja, izbjegavanja lokacija ili ljudi, te korištenja opojnih sredstava koje poslije utječu na formiranje novih veza s drugim ljudima te poremećuju već postojeće obiteljske, prijateljske ili intimne veze zbog nošenja osoba sa stresom koji je prouzrokovan traumom. Liječenje pre-traumatskog stresnog poremećaja je isto kao i za posttraumatski stresni poremećaj te se prvo liječi ne farmakološkim putem pomoću psihodinamske psihoterapije ili kognitivno-bihevioralne terapije te ako to nema učinka se koriste selektivni inhibitori ponovne pohrane serotonina (SSRI) te selektivni inhibitori ponovne pohrane serotonina i noradrenalina (SNRI) u kombinaciji sa psihoterapijom. U svijetu je 2011 godine otprilike 729 milijuna ljudi imalo neki psihijatrijski poremećaj poput depresije ili anksioznosti te se taj broj ljudi povećao za 80 milijuna tijekom 10 godina. Prevencija i rano otkrivanje mentalnih bolesti su ključni faktori za smanjivanje nastanka mentalnih bolesti te ublažavanja simptoma kod već postojećih oboljenja te se mogu provoditi na razne načine. Prevencija mentalnih bolesti se može provoditi na raznim mjestima poput škola ili radnih mjesta te stadijima života poput ranog djetinjstva. Postoje tri tipa preventivnih intervencija a to su univerzalna, selektivna i individualna od kojih je svaka usredotočena na pojedinu grupaciju ljudi. Rano otkrivanje mentalnih bolesti se provodi korištenjem raznih upitnika za mentalno zdravlje koji ukazuju na prisutnost nekog mentalnog poremećaja te koje uz malo edukacije može koristiti medicinsko osoblje koje nije specijalizirano za to područje.