Košarka je jedan od najpopularnijih sportova u svijetu zbog svoje dinamiĉnosti, atraktivnosti i tehnike. Karakterizira ju igra visokog intenziteta s uĉestalim promjenama smjera kretanja, nagla ubrzavanja i usporavanja te brojni elementi kao što su skokovi, doskoci, pivotiranje i presijecanje napada. Uĉestalim izvoĊenjim ovih radnji dolazi do preopterećenja lokomotornog sustava što rezultira ozljedama, od kojih su najuĉestaliji kroniĉni sindromi prenaprezanja ili akutne traumatske ozljede. Skakaĉko koljeno sindrom je prenaprezanja lokomotornog sustava koji se takoĊer smatra i kao jednom od najzastupljenijih ozljeda kako u profesionalnoj, tako i u rekreativnoj košarci. Budući da se najĉešće pojavljuje kod sportaša koji tijekom svojih sportskih aktivnosti znatno opterećuju ekstenzorni sustav koljena skokovima, doskocima i dugim trĉanjem, uloga fizioterapeuta je osmišljavanje i provoĊenje najuĉinkovitijih metoda rehabilitacije i prevencije te sama edukacija sportaša o pravilnoj brizi za svoje tijelo ĉime uvelike smanjuje rizik nastanka sindroma skakaĉkog koljena i ostalih ozljeda. Fizioterapeut mora poznavati funkcionalnu anatomiju i biomehaniku lokomotornog sustava, u ovom sluĉaju koljenog zgloba s naglaskom na ekstenzorni sustav koljena, koja je detaljno prikazana u ovome radu. To mu omogućuje razumijevanje mehanizma nastanka ozljede i uoĉavanje odstupanja od pravilnog obrasca izvoĊenja pokreta, što je daljnja smjernica u procjeni te kasnije izradi plana i programa same fizioterapijske intervencije. Fizioterapijska je procjena prvi i neizostavni dio fizioterapijskog procesa koji uvelike odluĉuje o uspješnosti same intervencije, stoga su detaljno prikazane glavne sastavnice procjene i kliniĉki testovi kojima se stjeĉe uvid u biomehaniĉke nedostatke lokomotornog sustava sportaša te podložnost samoj pojavi ozljede. Nakon detaljne procjene i analize dobivenih podataka izraĊuje se individualan plan i program fizioterapijske intervencije. Kod skakaĉkog koljena rehabilitacija se provodi u stadijima ĉime se postepeno dovodi sportaša do razine fiziĉke spremnosti s kojom se vraća u sportsku aktivnost. Glavni cilj je sprjeĉavanje nastanka sindroma prenaprezanja te se u ovome radu daje važnost prevencijskim programima i edukaciji.