Specifične ozljede u boksu ponajviše se svode na kontuzije i laceracije šake i glave, a prate ih ozljede gornjih ekstremiteta, ponajviše ramenog obruča i šake. Od spomenutih kategorija ozljeda ističu se ruptura rotatorne manšete kao rezultat traume ili repetitivnih mikroruptura na tetivu nekog od mišića rotatorne manšete i fraktura vrata pete metakarpalne kosti šake, poznata i kao boksačka fraktura. Prisutnost obje ozljede utvrđuje se specifičnim testovima i poznatih znakova koji ukazuju na njih. Pritom je bitno ispitati na koji način pojedina ozljeda utječe, ne samo na sportsku spremu sportaša, već i na njihovu sveukupnu kvalitetu života te primarne oštećene funkcije. Obje ozljede se saniraju operativno ili neoperativno ovisno o njihovoj kompleksnosti i procjeni uspješnosti bilo kojeg od pristupa. Fizioterapija ima važnu ulogu uz oba pristupa jer omogućava povratak svih funkcija i sposobnosti izgubljenih tokom imobilizacije ili postoperativno. Program intervencije se provodi shodno postavljenim ciljevima, a krajnji i primarni cilj je uvijek osposobiti boksača za istu razinu i kompleksnost aktivnosti koje je obavljao prije ozljede. Pritom pomažu moderni fizioterapijski modaliteti i tehnike koji, svojim pravilnim i svrsishodnim korištenjem, učinkovito mogu olakšati i ubrzati oporavak sportaša treninzima i natjecanjima. Provođene tehnike i upotrebljavani modaliteti usmjereni su najčešće na analgeziju i unapređenje opsega pokreta, što olakšava provođenje rehabilitacijskih vježbi. Rehabilitacijske vježbe imaju za ulogu osnažiti muskulaturu ozljeđenog područja, povećati opseg pokreta i povratiti funkciju, a najefektivnije su kada su oblikovane na način da simuliraju svakodnevne aktivnosti i uloge koje imaju kod boksača. Povratak boksača treninzima i natjecanjima treba biti postepen i neužurban radi sprječavanja ponovnog povratka ozljede, a uloga fizioterapeuta je ključna na način da interdisciplinarnim pristupom, u kombinaciji s ostatkom tima sportaša oblikuje plan povratka na treninge punog intenziteta.