Cerebralna paraliza (CP) je najčešći uzrok težih neromotornih odstupanja u djece te tako predstavlja veliko opterećenje za oboljelo dijete, obitelj, zdravstvene, obrazovne ustanove i društvo u cjelini. CP je termin koji se upotrebljava za grupu kroničnih, neprogresivnih neuroloških poremećaja u djece, a manifestiraju se poremećajem pokreta i posturalne ravnoteže, koji počinju u ranoj životnoj dobi. Najčešće zastupljeni tipovi cerebralne paralize su spastični tipovi u više od 75% djece, dok na ekstrapiramidne (ataktičke, distone i atetotske) tipove otpada 20 - 25%. Fizioterapijska procjena važan je dio habilitacijskog procesa s unilateralnim tipom CP. Koriste se specifične klasifikacije i razni testovi, a najčešće se koristi klasifikacijski sustav grube motoričke funkcije (Gross Motor Function Classification System - GMFCS), klasifikacijski sustav manualne sposobnosti (Manual Ability Classification System - MACS), klasifikacija bimanualne fine motoričke funkcije (Bimanual Fine Motor Function - BFMF) te međunarodna klasifikacija funkcioniranja, onesposobljenja i zdravlja (International Classification of Functioning disability and health - ICF). Obzirom na stanje djeteta i kliničku sliku, te postavljene ciljeve, najčešće se provode slijedeće terapijske intervencije: Bobath koncept, Vojta princip, Halliwick koncept, hipoterapija, CIMT, terapija senzorne integracije i brojne dodatne terapijske metode. Cilj rada bio je prikazati fizioterapijski proces kod djece sa spastičnim unilateralnim tipom cerebralne paralize kroz prikaz slučaja devetogodišnjeg dječaka s cerebralnom paralizom. Prikazani su opći podaci, fizijatrijski i neuropedijatrijski nalazi, obiteljska anamneza, zapažanja fizioterapeuta, klasifikacija i funkcionalno stupnjevanje prema metodama procjene te fizioterapijska intervencija kod dječaka. Rano uključivanje u habilitaciju je stimuliralo normalan psihomotorni razvoj. Fizioterapijska intervencija imala je veliku ulogu u spriječavanju nastanka dodatnih komplikacija, održavanju postojećeg stanja, poboljšavanju motoričkih, perceptivnih, kognitivnih, emocionalnih i socijalnih aspekata. Kod djeteta s unilateralnim spastičnim tipom CP vrlo je važan holistički pristup i timska suradnja u čijem središtu je dijete I.U.