Kronično bubrežno zatajenje (KBZ) klinički je sindrom kada neki patološki proces sporo oštećuje i razara bubrežno tkivo, polagano i postupno zakazivanje bubrežne funkcije i potpunog zatajivanja bubrega. Metoda liječenja terminalnog stadija kroničnog bubrežnog zatajenja koristi se hemodijaliza (HD), no danas se sve više koristi peritonejska dijaliza (PD). Peritonejska dijaliza je metoda čišćenja krvi od štetnih tvari i viška vode putem potrbušnice, prirodne polupropusne membrane u tijelu bolesnika. Liječenje metodom peritonejske dijalize bolesnik provodi kod kuće, sam ili uz pomoć člana obitelji (npr. roditelj provodi PD kod malog djeteta). Česta pojava liječenja ovom metodom su različite komplikacije, najčešće infekcije ili needuciranost. Infekcije se mogu javiti na površini kože, na mjestu izlazišta katetera (infekcija izlazišta), u potkožnom tunelu kroz koji kateter prolazi do ulaska u trbušnu šupljinu (infekcija tunela), te u samoj potrbušnici (upala potrbušnice). Osim infekcija u liječenju metodom peritonejske dijalize, javljaju se i komplikacije vezane uz kateter, needuciranost bolesnika, povišeni intraabdominalni tlak ili uz samu otopinu. U ostale komplikacije spadaju i smanjena psihofizička sposobnost, umor, nezainteresiranost, smanjen apetit, psihičke smetnje poput depresije te straha zbog izvođenja samog postupka. Medicinska sestra ima iznimno važnu ulogu u uspjehu liječenja metodom peritonejske dijalize poput edukacije novih bolesnika, praćenja cijelog procesa pripreme, ambulantnog nadzora do ranog uočavanja problema i komplikacija u bolesnika. Na temelju objektivnih i subjektivnih zapažanja medicinska sestra će na vrijeme osmisliti i odabrati specifične aktivnosti usmjerene ublažavanju ili rješavanju problema. Cilj rada je da bolesnik bude potpuno i pravovremeno upoznat s prirodom same bolesti, njenim tijekom, ishodom, metodama liječenja nadomjesnog liječenja bubrežne funkcije, te da stekne znanje, volju i snagu kako bi postigao maksimalnu samostalnost.