Naziv “skolioza” dolazi od grčke riječi “skolios” što znači “krivuljast, kriv, iskrivljen”. Promatrajući lokomotorni sustav i njegove deformitete, nailazimo na skoliozu kao jedan od najčešćih. To je vrlo kompleksni trodimenzionalni deformitet kralješnice, koji se javlja u otprilike 4% svjetske populacije. Skolioze se najčešće javljaju kao idiopatske (nepoznatog uzroka) u adolescentnoj dobi. Skolioze klasificiramo na različite načine pri čemu u obzir uzimamo etiologiju, fleksibilnost deformiteta, dob nastanka, broj i stranu krivina, anatomsku lokalizaciju i progresivnost. Etiologija idiopatskih skolioza nepoznata je te se smatra da mnogi čimbenici utječu na njezinu pojavu i progresiju. Dijagnoza skolioze postavljamo na temelju kliničkog pregleda (koji obuhvaća inspekciju, palpaciju te različita mjerenja i testiranja), radiološke obrade i mjerenja Cobbovog kuta te dopunske dijagnostike. Ukoliko se ne tretira, skolioza dovodi do pojave različitih posljedica od kojih neke, kao što su respiratorne, mogu biti za pacijente smrtonosne. Liječenje skolioze provodi se konzervativnim (provođenje vježbi kroz različite metode i pristupe te primjenom korektivnih ortoza) te operativnim putem (korekcijom i spondilodezom). S obzirom na to da je konzervativni tretman skolioza najučinkovitiji prije koštane zrelosti pacijenta, vrlo je važno rano otkrivanje skoliotične deformacije.