Telomere čovjeka završni su dijelovi kromosoma koji se sastoje od ponavljajućih sljedova nukleotida. Sve je više dokaza o povezanosti telomera s nastankom pojedinih bolesti i procesom starenja stanica i organizma. Telomerne sekvence prepoznaje specifičan enzim nazvan telomeraza. Telomeraza je aktivna u zametnim stanicama, a aktivnost joj opada sa starenjem organizma, pri čemu dolazi do skraćivanja duljine telomera. Telomerno područje ne sadrži gene, no njegovim nestankom dolazi do razaranja subtelomernog područja koje je bogato genima. Hipoteza o ulozi telomernih sekvenci u fiziološkom procesu starenja pretpostavlja da se stanice prestanu dijeliti kada se telomere znatno skrate. Ova je hipoteza potvrđena pokusima koji su pokazali da ukoliko se u stanicu bez aktivne telomeraze umetne gen za taj enzim, stanice se počinju intenzivno dijeliti. S druge strane, povećana ekspresija telomeraze dovodi do povećane proliferacije stanica i nastanka raka. Oštećenja telomera dovode do različitih patofizioloških stanja koja rezultiraju promjenama i nestabilnošću genoma. Maligne stanice imaju neograničen replikacijski potencijal zahvaljujući enzimu telomerazi koja održava duljinu telomera i štiti ih od skraćivanja. Istraživanja telomernih sekvenci i aktivnosti enzima telomeraze, te njihove uloge u procesima starenja i nastanka bolesti, imaju važne implikacije u medicini. Kvantitativna analiza telomera danas se provodi različitim metodama, od kojih je najviše korištena i najbolje interpretirana analiza terminalnih restrikcijskih fragmenata (TRF) metodom hibridizacije po Southernu.