Toxoplasma gondii je obligatni unutarstanični parazit koji može inficirati različite toplokrvne životinje, ptice i čovjeka. Uzročnik je endemski raširene bolesti, toksoplazmoze. Glavni rezervoar su mačke i životinje iz porodica mačaka, ujedno konačni nositelji paraziti, a uvelike važni za održavanje samog parazita u okolišu. Sve ostale životinje, uključujući čovjeka su prijelazni nositelji. Parazit se pojavljuje u tri razvojna stadija: tahizoit, bradizoit i sporozoit. Čovjek se zarazi jedući oociste. Oociste se mogu prenijeti konzumacijom sirovog ili nedovoljno termički obrađenog mesa, kontaminiranim namirnicama i vodom te uporabom kontaminiranih predmeta opće uporabe. Toksoplazmoza se može prenijeti i dijaplacentarno. T. gondii jedan je od glavnih patogena značajan za javno zdravlje jer uzrokuje kronične infekcije u približno jedne trećine svjetske populacije. Sposobnost da napadne mnoga tkiva važan je element koji doprinosi spektru bolesti koje se mogu povezati s ovim parazitom. Organizam imunokompetentnih ljudi dobro podnosi infekciju koja je najčešće asimptomatska ili prolazi s blagim znakovima sličnim onim kod infektivne mononukleoze. U imunokompromitiranih i fetusa toksoplazma može izazvati teška, pa i smrtonosna stanja te je zbog toga uvrštena u oportunističke infekcije. Obzirom da su klinički znakovi toksoplazmoze nespecifični, u dijagnostici se koriste metode izravne i neizravne mikrobiološke dijagnostike. Izravna laboratorijska dijagnostika temelji se na otkrivanju samog uzročnika infekcije u tjelesnim tekućinama i tkivima, a neizravna jest serološka dijagnostika koja se temelji na dokazu specifičnog imunološkog odgovora na prisutnost parazita. U rutinskoj dijagnostici imunokompetentnih osoba koriste se serološke metode, a metode izravne dijagnostike, uz serologiju, koriste se u dijagnostici imunokompromitiranih osoba te kod kongenitalne toksoplazmoze. Dokazani uzročnik se ne liječi kod imunokompetentnih već se preporučuje mirovanje. Liječe se imunokompromitirani i zaražene trudnice kombinacijom pirimetamina i sulfadiazina uz folnu kiselinu. U cilju smanjivanja infekcije važne su mjere prevencije