Abstract | Parkinsonova bolest je neurološki, progresivni, degenerativni poremećaj koji se sporo razvija.
Bolest karakterizira progresivni nestanak dopaminergičnih neurona. Uglavnom je zahvaćena
populacija starija od 60 godina, iako od nje mogu oboljeti i mlađi, te je češća kod muškaraca.
Karakteristični simptomi Parkinsonove bolesti dijele se na motorne simptome (bradikinezija,
tremor, rigidnost i posturalna nestabilnost i na nemotorne simptome, koji uključuju kognitivne
poremećaje, depresiju, socijalnu izolaciju itd. Dijagnosticiranje bolesti obavlja se uz neurološki
pregled, procjenom simptoma, dok će CT ili magnetska rezonancija omogućiti isključenje
druge bolesti sa sličnim simptomima. Za Parkinsonovu bolest još uvijek nije pronađen lijek,
stoga se progresija bolesti usporava različitim metodama liječenja. Metode za usporavanje
progresije ove bolesti su farmakološki tretmani, kirurško liječenje i nefarmaloško liječenje, u
kojem fizioterapija ima značajnu ulogu. Neka su istraživanja pokazala da i druge
komplementarne metode pozitivno utječu na usporavanje napretka bolesti - poput joge, plesa,
tai chi chuana i drugih tehnika. Zbog kroničnog i degenerativnog karaktera Parkinsonove
bolesti, jedan od glavnih izazova terapeuta je poboljšati ili barem održavati kvalitetu života
bolesnika. Brojni motorni i nemotorni simptomi urušavaju subjektivnu percepciju kvalitete
života, stoga je njezina procjena važan dio zdravstvene ekspertize. Kvaliteta života može se
procijeniti brojnim generičkim i specifičnim instrumentima. Procjena kvalitete života bolesnika
i definiranje uloge bolesti na urušavanje iste će, uz fizioterapijsku procjenu, omogućiti
formiranje individualiziranog programa fizioterapijske intervencije. Fizioterapija i poticanje
bolesnika na fizičku aktivnost, u ranoj će fazi bolesti održavati ili poboljšati kvalitetu pokreta i
funkcionalnost bolesnika, poticati autonomiju i time pozitivno utjecati na kvalitetu života u
fizičkim, emocionalnim i socijalnim segmentima života bolesnika. |