Rupture tetiva rotatorne manšete jedan su od najčešćih uzroka bolova u ramenu. U radne populacije i sportaša javljaju se kao sindrom preopterećenja zbog opetovanih mikrotrauma, a u ljudi srednje dobi kao rezultat degenerativnih promjena. Klinička slika rupture očituje se bolovima te otežanim pokretanjem ruke, osobito prilikom obavljanja poslova iznad razine ramena. Kliničku sliku bolesnika upotpunjuju ultrazvučni pregled, magnetska rezonancija te rendgenska snimka ramena. Puknuće pojedinih dijelova rotatorne manšete potvrđuje se kliničkim testovima koji se temelje na slabosti određenih mišića oštećenih rupturom. U radu je opisan konzervativan način liječenja nakon rupture, ali i različite operativne metode rekonstrukcije. Prikazana je fizioterapijska procjena kroz subjektivni i objektivni pregled pacijenta. Nakon subjektivnog i objektivnog pregleda, prikupljeni se podaci analiziraju te se određuje plan terapije. Opisana je predoperativna fizioterapijska intervencija koja započinje od samog nastanka ozljede, a usmjerena je na ublažavanje boli i lokalne upale te održavanje gibljivosti i snage muskulature. Program fizioterapijske intervencije nakon operativne rekonstrukcije rupture rotatorne manšete prikazan je kroz četiri faze od prvog dana nakon operativnog zahvata. Cilj ovog preglednog rada je na temelju dostupnih dosadašnjih istraživanja prikazati tijek fizioterapijske intervencije nakon operativnog zahvata rupture rotatorne manšete.