Magnetskom se rezonancijom jako dobro prikazuju mekotkivne strukture, a da se pritom ne koristi ionizirajuće zračenje. Magnetskom rezonancijom možemo prikazati anatomsku strukturu i odnose, te metabolizam i funkciju određenih organa. Kontrastna sredstva u magnetskoj rezonanciji koriste paramagnetske i superparamagnetske tvari koje ubrzavaju relaksaciju protona i tako skraćuju T1 i/ili T2. Postoji više podjela kontrastnih sredstava: prema kemijskoj građi liganda, prema putu unošenja te prema magnetizacijskim svojstvima i učincima na sliku. Najpoznatija i najčešće korištena sredstva pri pregledima magnetskom rezonancijom su gadolinijeva kontrastna sredstva. Gadolinij je, u usporedbi s osnovnim elementom, manje škodljiv ukoliko ima čvrstu vezu s organskom molekulom liganda koja mora biti dobar kelat visokog afiniteta za ione metala kako se u organizmu ne bi oslobađali otrovni ioni Gd3+. Za pretrage jetre koriste se nespecifični ekstracelularni gadolinijevi kelati, superparamagnetska kontrastna sredstva koja fagocitoziraju RES i hepatobilijarni magan. Kod pretraga probavnog sustava najčešće se koriste oralno razrijeđeni gadolinijevi (Gd) i manganovi (Mn) kelati, sok od borovnice, zeleni čaj te neki superparamagnetni željezni oksidi SPIO. Kao negativno kontrastno sredstvo može se koristiti i insuflirani zrak, koji smanjuje protonsku gustoću i tako smanjuje intenzitet signala iz lumena crijeva.