Povećan ICP i edem mozga su dva najvaţnija uzroka morbiditeta i mortaliteta kod neurokirurških pacijenata. Radi se o sekundarnim lezijama mozga na koje se moţe terapijski značajno utjecati nizom konzervativnih i invazivnih metoda. ICP je fenomen koji reagira na čimbenike poput respiratornog ciklusa i pulsiraranja arterija. Kašalj, kihanje i naprezanje mogu rezultirati povećanim ICP, a stajanje ili zauzimanje uspravnog stava dovode do smanjenja ICP. Normalni ICP je u rasponu od 10 - 15 mmHg. Tri čimbenika su često povezana sa povišenim ICP, a to su intrakranijalna hipertenzija, hidrocefalus i moţdani edem. Znakovi i simptomi povišenog ICP dijele se na ranije i kasnije rezultate. Sa bolesnikom koji boluje od povišenog ICP mora se postupati pravilno jer u suprotnom će doći do razvoja fulminante intrakranijalne hipertenzije koja utječe na cerebralni perfuzijski tlak, uzrokuje ishemiju, hipoksiju, dovodi do ireverzibilnih oštećenja pa čak i do smrti. Zdravstvena njega bolesnika s povišenim ICP je sloţena i vrlo značajna kako bi se spriječilo njegovo povećanje. Odgovornost medicinske sestre je uočavanje simptoma i znakova te prevencija bolesti. Intervencije medicinske sestre u akutnoj fazi vezane su uz strogo ograničenje tekućine, kontinuirani intrakranijalni monitoring, drenaţu cerebrospinalne tekućine, i hiperventilaciju. Cilj skrbi za bolesnika sa povišenim ICP je pruţanje kvalitetne zdravstvene njege koja je usmjerena na pomoć bolesniku da se vrati u svakodnevnicu kao neovisan i produktivan pojedinac što je više moguće.