Spastičnost je česti problem kod osoba nakon oštećenja središnjeg živčanog sustava. Spastičnost uvelike otežava svakodnevno funkcioniranje i smanjuje kvalitetu života. Cilj ovog rada je prikazati fizioterapijske metode inhibicije spastičnosti. Oštećenja središnjeg živčanog sustava su skupina oštećenja s velikim rasponom, u taj raspon se ubrajaju moždani udar, multipla skleroza (MS), Parkinsonova bolest, amiotrofične lateralne skleroze (ALS), cerebralna paraliza (CP) ili neurološka trauma kao što je ozljeda mozga, ozljeda leđne moždine i dr. Spastičnost se definira kao poremećaj senzomotorne kontrole, koji je posljedica lezije gornjeg motoričkog neurona, a manifestira se kao povremena ili dugotrajna nevoljna aktivacija mišića. Fizioterapeutska procjene spastičnosti može se koristiti SOAP modelom, a započinje već u subjektivnom pregledu pacijenta. U objektivnoj fizioterapeutskoj procjeni, fizioterapeut se koristi: inspekcijom, palpacijom, facilitacijom pokreta te brojnim testovima, čime dokazuje postojanje spastičnosti. Inspekcijom se fokusira na položaj, tj. držanje ekstremiteta u odnosu na tijelo. U kliničkoj praksi u okviru neurofizioterapijskog tretmana fizioterapijska procjena se provodi po Međunarodnoj klasifikaciji funkcioniranja, invaliditeta i zdravlja (ICF). Fizioterapijska intervencija kod spazma ima za cilj inhibiciju spazma, poboljšanje kontrole držanja pokretljivosti, facilitaciju normalnih pokreta, postizanje funkcionalne neovisnosti, sprečavanje kontraktura te smanjenje boli.