Down sindrom je najčešći genetski poremećaj koji je uzrokovan viškom kromosoma. Najčešće nastaje u fazi mejoze zbog nerazdvajanja kromosoma te se u jezgri nalazi jedan više kromosom. Prevalencija rađanja djece sa Down sindromom je 1:319 i 1:1000, ovisno o populaciji te sociokulturnim čimbenicima. Uglavnom se povezuje sa dobi majke, premda veći utjecaj na razvoj ovog sindroma ima starost jajašca. Prvi ga je opisao liječnik John Langdon Down, po kojem je ovaj sindrom i dobio ime. Trisomija 21. kromosoma uzrokuje brojna patološka stanja u djetetovom organizmu te djeca rođena sa Down sindromom imaju karakterističan izgled. Vrat im je širok, lice poprima okruglasti oblik sa izravnatim profilom, imaju kosi položaj očiju koje se još nazivaju i “bademastima”, koža im je suha, nižeg su rasta te im je kosa tanka i slaba. Može doći do niza zdravstvenih problema, uključujući srčanu manu, komplikacije sa vidom i sluhom, problema kod probavnog sustava, intelektualnih poteškoća, hipotonus mišića te hiperfleksija zglobova. Fizioterapeuti su od velikog značaja u djetetovom motoričkom razvoju te je bitno da se sa fizioterapijskim procesom započne odmah nakon dijagnoze i rođenja djeteta, time se smanjuje mogućnost razvoja abnormalnih obrazaca pokreta. Kod procjene motoričkog stanja djeteta provodi se fizioterapijska procjena, subjektivna i objektivna. Za daljnju evaluacija motoričkog razvoja djeteta sa Down sindromom koriste se standardizirani testovi koji su specificirani za određenu dob djeteta. Kao najučinkovitiji fizioterapijski pristupi pokazali su se neurorazvojna terapija po Bobath konceptu te terapijski pristup po Vojta terapiji. Halliwick proces je jedna od učestalijih metoda koja se provodi, uz nju su vrlo korisne i hipoterapija, korištenje terapijskog psa, edukacija roditelja te pravilno postupanje i pozicioniranje djeteta. Važno je svakom djetetu pristupiti individualno i prema njemu stvoriti plan i program fizioterapijskog procesa, te ažurno pratiti njegov napredak