Parkinsonova bolest je neurološki, progresivni, degenerativni poremećaj koji se sporo razvija. Bolest karakterizira progresivni nestanak dopaminergičnih neurona. Uglavnom je zahvaćena populacija starija od 60 godina, iako od nje mogu oboljeti i mlađi, te je češća kod muškaraca. Karakteristični simptomi Parkinsonove bolesti dijele se na motorne simptome (bradikinezija, tremor, rigidnost i posturalna nestabilnost i na nemotorne simptome, koji uključuju kognitivne poremećaje, depresiju, socijalnu izolaciju itd. Dijagnosticiranje bolesti obavlja se uz neurološki pregled, procjenom simptoma, dok će CT ili magnetska rezonancija omogućiti isključenje druge bolesti sa sličnim simptomima. Za Parkinsonovu bolest još uvijek nije pronađen lijek, stoga se progresija bolesti usporava različitim metodama liječenja. Metode za usporavanje progresije ove bolesti su farmakološki tretmani, kirurško liječenje i nefarmaloško liječenje, u kojem fizioterapija ima značajnu ulogu. Neka su istraživanja pokazala da i druge komplementarne metode pozitivno utječu na usporavanje napretka bolesti - poput joge, plesa, tai chi chuana i drugih tehnika. Zbog kroničnog i degenerativnog karaktera Parkinsonove bolesti, jedan od glavnih izazova terapeuta je poboljšati ili barem održavati kvalitetu života bolesnika. Brojni motorni i nemotorni simptomi urušavaju subjektivnu percepciju kvalitete života, stoga je njezina procjena važan dio zdravstvene ekspertize. Kvaliteta života može se procijeniti brojnim generičkim i specifičnim instrumentima. Procjena kvalitete života bolesnika i definiranje uloge bolesti na urušavanje iste će, uz fizioterapijsku procjenu, omogućiti formiranje individualiziranog programa fizioterapijske intervencije. Fizioterapija i poticanje bolesnika na fizičku aktivnost, u ranoj će fazi bolesti održavati ili poboljšati kvalitetu pokreta i funkcionalnost bolesnika, poticati autonomiju i time pozitivno utjecati na kvalitetu života u fizičkim, emocionalnim i socijalnim segmentima života bolesnika.