Iznenadna srčana smrt opisuje neočekivanu, prirodnu smrt nastalu kardiovaskularnim uzrocima u kratkom vremenskom razdoblju, najčešće kod osobe bez ikakvog prethodnog stanja koje bi moglo upućivati na smrt. Iznenadna srčana smrt kod sportaša mlađih od 35 godina nije česta pojava, no često je medijski bitna jer je bavljenje sportom blisko povezano sa zdravim načinom života. Incidencija iznenadne srčane smrti u sportu iznosi između 0,7 do 3 osobe na 100 000 sportaša te se češće javlja kod muškaraca starijih od 35 godina. Većina sportaša koji su žrtve iznenadne srčane smrti, ima prethodnu povijest oboljenja srca koja je najčešće neotkrivena i „tiha“, stoga je prisutan izostanak simptoma koji su na bolesti mogli upućivati. Uzroci iznenadne srčane smrti mogu biti genetski ili stečeni, a najčešće genetske bolesti koje uzrokuju istu su hipertrofična kardiomiopatija i ateroskleroza koronarnih arterija. Najčešća stečena bolest koja uzrokuje iznenadni zastoj srca je miokarditis, no uz prethodno navedene postoje i razni drugi faktori koji mogu utjecati na srce sportaša poput komocije srca koja nastaje udarcem u prsa ili uporabe dopinga. Postoje dvije vrste prevencije iznenadne srčane smrti: primarna i sekundarna. Primarna prevencija podrazumijeva zdrave životne navike, poput kvalitetnog sna, prehrane i izbjegavanja štetnih supstanci. Ipak, opsežan sistematski pregled kojim se bolesti srca kod sportaša mogu otkriti u ranoj fazi, ostaje najvažnija karika primarne prevencije. Talijanski sportski stručnjaci su uvođenjem elektrokardiograma u obavezan liječnički pregled smanjili postotak iznenadne srčane smrti u sportu za gotovo 90%. Sekundarna prevencija podrazumijeva pravovremenu reakciju u trenutku i nakon srčanog zastoja. Najvažnije komponente sekundarne prevencije su kardiopulmonalna reanimacija i upotreba automatskog vanjskog defibrilatora, no uz njih je važno i prepoznavanje srčanog zastoja prije njihove izvedbe i adekvatna postreanimacijska skrb.