Kroniĉno srĉano zatajivanje, odnosno insuficijencija srca, sloţeni je kliniĉki sindrom, do kojeg dolazi zbog strukturnih i/ili funkcionalnih oštećenja srca ĉija je posljedica poremećaj sistoliĉke i/ili dijastoliĉke funkcije klijetke sa kliniĉkom slikom tipiĉnih simptoma i znakova. Normalna fiziologija srca, uz urednu funkciju zalistaka, automatski izbacuje onoliko krvi koliko u nj uĊe, ovisno o stupnju aktivnosti pojedinih organa i tkiva. Patološka fiziologija pri zatajivanju srca moţe biti smanjena sistoliĉka ili dijastoliĉka funkcija, no u većini sluĉajeva obje su funkcije smanjene. Kod smanjene sistoliĉke funkcije postoje smetnje pri izbacivanju odgovarajuće koliĉine krvi, a kod smanjene dijastoliĉke funkcije postoje smetnje punjenja i širenja srĉanih šupljina krvlju, što ima za posljedicu povišenja tlakova punjenja srca. Ĉimbenici rizika na koje moţemo utjecati, poboljšati zdravlje i tako sprijeĉiti nastanak srĉanog zatajivanja, kao i kod većine bolesti, su fiziĉka neaktivnost, pušenje i pretilost. Pravilne ţivotne navike u kombinaciji s javnozdravstvenim mjerama, prevencijama ĉimbenika rizika na koje moţemo utjecati, pravodobna i pravovremena dijagnoza te lijeĉenje osnovne bolesti dovodi do smanjenja incidencije kardiovaskularnih bolesti i napredovanja bolesti. Dijagnozu kroniĉnog srĉanog zatajivanja moţemo postaviti na temelju kliniĉkog pregleda, nalazom EKG-a, ultrazvuĉno, radiološki i kateterizacijom desne strane srca. Lijeĉenje je u pravilu usmjereno na povećanje minutnog volumena, smanjenje povišenog arterijskog i venskog tlaka, otklanjanju tkivne hipoksije, retencije soli i vode, povećanju glomerulske filtracije te, naravno, na prvom mjestu lijeĉenje osnovne bolesti koja je dovela do srĉanog zatajivanja. Redovita fiziĉka aktivnost, smanjen unos soli u prehrani i edukacija bolesnika i obitelji o promjeni stila ţivota ima veliku ulogu u lijeĉenju kroniĉnog srĉanog zatajivanja. Kroniĉno srĉano zatajivanje je ĉest razlog hospitalizacije, posebice kod oboljelih osoba starije ţivotne dobi. Kardiovaskularne bolesti narušavaju kvalitetu ţivota, uzrokuju invaliditet i imaju veliku stopu smrtnosti. S obzirom na to da se radi o kroniĉnoj bolesti koja ima progresivni tijek, u sestrinsku skrb ulazi i palijativna skrb koja povećava kvalitetu ţivota oboljelih.