Rameni zglob je kompleksan i po prirodi nestabilan zglob. Njegovu stabilnost osiguravaju statički i dinamički stabilizatori to jest njihova međusobna interakcija. Kada je ijedan od stabilizatora oštećen ili ima oslabljenu funkciju, stabilnost ramenog zgloba je narušena. Tada ljudsko tijelo nastoji kompenzirati oštećenu funkciju i to dovodi do još veće složenosti ovog problema. Instabilitet ramenog zgloba je relativno čest problem u ortopediji. Može biti uzrokovan traumatski ili atraumatski. Atraumatski čimbenici nastanka instabiliteta su najčešće prirođeni: plitka zglobna čaška, hiperlaksitet zglobova i drugi. Međutim, instabilitet ramenog zgloba najčešće nastaje kao posljedica nepotpuno izlječene primarne traume, a posljedica toga su ponavljajuće i učestale epizode subluksacije ramenog zgloba, što je trajni problem ove dijagnoze. Faktori rizika za nastanak habitualne nestabilnosti su dob, spol, razina bavljenja sportom, hiperlaksitet, povećana retroverzija glenoida i drugi. Instabilitet može biti anteriorni, posteriorni, inferiorni i višesmjerni, ovisno o smjeru pomaka glave humerusa. U većini slučajeva prisutna je prednja nestabilnost ramenog zgloba, jer je u tom dijelu zglobna čahura najtanja. Prije početka same fizioterapijske procjene za fizioterapeuta je važno razlikovati terminologiju problema koji se procjenjuje, u ovom slučaju to je razlika između termina instabilitet i laksitet. Za lakšu kategorizaciju instabiliteta i određivanje tretmana koristi se klasifikacijski sustav za instabilitet ramenog zgloba. U procjeni se daje naglasak na subjektivni pregled obzirom da većinu informacija koje služe za određivanje daljnje procjene i tretmana fizioterapeut dobiva upravo kroz razgovor s pacijentom. Objektivnim pregledom fizioterapeut opservira cijelo tijelo uz naglasak na rameni obruč. Ispituje skapulohumeralni ritam, prati pokrete skapule i uključivanje mišića što je u osoba s instabilitetom često izmijenjeno u odnosu na zdrave. Za diferencijaciju dijagnoza ispituje se integritet, snaga i funkcija mišića rotatorne manžete i stabilizatora skapule. Izvode se specifični testovi ne bi li se utvrdio smjer i ozbiljnost instabiliteta i prisustvo laksiteta. Ako je prisutno strukturalno oštećenje, ono se utvrđuje radiološkim snimanjem.